அல்லல் படுத்தும் பஸ் பயணம்

இந்தியாவில் பஸ்ஸில் பயணம் செய்யும் ஒவ்வொரு பெண்ணும் அனுபவிக்கும் கொடுமை இது. சில ஆண்களின் வக்கிரப்பார்வை மற்றும் அசிங்கமான தடவல்களிலிருந்து ஒரு பெண் கூட தப்பித்திருக்க மாட்டார்கள். அப்படிப்பட்ட அனுபவமே எனக்கு இல்லை என்று சொல்பவர்கள் பஸ்ஸில் பயணித்திருக்க மாட்டார்கள் அல்லது வெளியில் சொல்ல கூச்சப்படுகிறார்கள்.

இந்த நாய்கள் சிறு குழந்தைகளைக் கூட விட்டுவைப்பதில்லை! கண்ணியமாக உடையணிந்தால் கூட இவர்களின் கழுகுப் பார்வைக்கு தப்ப முடிவதில்லை. போதாக்குறைக்கு இப்போது செல்ஃபோன் கேமராக்கள் வேறு. இந்த தொல்லைகளுக்கு பயந்தே படிக்கும் போது நான் கல்லூரிப் பேருந்தை தவிர மற்ற பஸ்களில் செல்வதை முடிந்த வரை தவிர்ப்பேன்.

எதற்கு பயப்பட வேண்டும் துணிச்சலுடன் எதிர்க்கலாமே என கேட்கலாம். எனக்கு ஏற்பட்ட அனுபவத்தை சொன்னால் ஏன் எதிர்க்க தயங்குகிறோம் என்பது புரியும்.

அன்று நானும் என் தோழியும் புராஜெக்ட் விஷயமாக திருநெல்வேலி சென்று நாகர்கோவில் திரும்பிக் கொண்டிருந்தோம். சங்கர் நகரிலிருந்து ஏறியதால் பஸ்ஸில் கூட்டம். உட்கார இடம் கிடைக்கவில்லை. நின்று கொண்டுதான் பயணம். அந்த நிறுத்தத்திலேயே சில கல்லூரி மானவர்கள் தப்பு தப்பு கல்லூரி பொறுக்கிகள் ஏறினார்கள். ஏறியதிலிருந்தே நாம் எவ்வளவு விலகி நின்றாலும் நெருக்கியே நின்று உராசிக் கொண்டிருந்தார்கள். முதலில் அமைதியாக இரண்டு மூன்று முறை சொல்லிப் பார்த்தேன் கேட்கவில்லை. பின்னர் கோபம் வந்து செருப்பை கழற்றி அடிக்க ஓங்கி விட்டேன்.

என்னடி பெரிய பத்தினி மாதிரி பேசற அப்படீன்னு ஆரம்பிச்சு கேவலமா பேச ஆரம்பிச்சுட்டானுங்க. ஆனால் மற்றவர்கள் யாரும் வாயே திறக்கவில்லை பெண்கள் உட்பட. அதன் பின்னும் அந்த பஸ்ஸில் பயணம் செய்வது கஷ்டம் என்பதால் ஜங்ஷன் பஸ்ஸ்டாண்டில் இறங்கி அடுத்த பஸ் ஏறி ஊர் வந்து சேர்ந்தோம். நான்கு பேர் முன்னால் காரணமே இல்லாமல் கேவலப்பட்ட மன உளைச்சல்தான் எதிர்த்ததற்கு எங்களுக்கு கிடைத்த பரிசு.

ஒரு அநியாயம் நடக்கிறது ஆனால் அது எனக்கு நடக்காதவரை ஏன் என்று கேட்க மாட்டோம் என்ற மனநிலை நம்மிடையே ஊறிப் போயிருக்கிறது.

பெண்களுக்கு எதிரான இந்த கொடுமை இன்னும் நம் நாட்டில் தினம் தினம் அரங்கேறி கொண்டுதான் இருக்கிறது. கேரளாவில் பஸ்ஸில் பயணித்த ஒரு பெண்ணின் மீது ஒரு வக்கிரப்புத்தி ஜென்மம் தன் விந்தை வெளியேற்றி ரசித்திருக்கிறான். எழுதவே கூசுகிறது. அதிர்ச்சியடைந்த அந்த பெண் சுதாரித்துக் கொண்டு நேரே காவல்நிலையம் சென்று புகாரளித்துள்ளார். ஆனால் அதன் பின் அரங்கேறியவைதான் மிகவும் வேதனைக்குரியது.

விசாரணை என்ற பெயரில் அந்த பெண்ணை மிக அதிகமான மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாக்கியிருகின்றனர் நம் காவல்துறை அதிகாரிகளும் வழக்கறிஞர்களும். சமூகமும் இவரையே குற்றவாளியாக்கியது. இவர் புகாரளித்தது தவறாம்! வீட்டுக்குப் போய் குளித்துவிட்டு சும்மா இருந்திருந்தால் இப்படி கோர்ட்டும் போலீஸ் ஸ்டேஷனும் ஏறி இறங்கியிருக்கவேண்டாமாம். இப்போது குடும்பத்துக்கும் கெட்ட பெயர் வந்து விட்டதாம்! என்ன கொடுமை இது?!

பெண்ணாய் பிறந்ததற்காக தனக்கெதிரே நடந்த கொடுமையைக் கூட வெளியில் சொல்லாமல் அமைதியாக பொறுத்துப் போகச் சொல்கிறதா சமூகம்?! நல்லவேளையாக அந்த பெண் மனோதிடம் மிக்கவராக இருந்ததால் இத்தனை தடைகளையும் தாண்டி வந்திருக்கிறார். வழக்கு முடிய ஆன காலம் எவ்வளவு தெரியுமா அதிகம் இல்லை 10 வருடங்கள் மட்டுமே! அவனுக்கு விதிக்கப்பட்ட தண்டனை வெறும் அபராதம் மட்டுமே!

ரயிலிலும் பிரச்சினைதான். நான் சென்னை சென்று கொண்டிருந்த போது மனைவியுடன் ஏறிய ஒருவன் எதிர் பெர்த்தில் மனைவி படுத்திருக்கும் போதே அப்பர் பெர்த்தில் படுத்திருந்த என்னிடம் வாலாட்ட முயன்றான். கையில் இருந்த பெல்ட்டால் நாலு போடு போட்ட பின் முக்காடு போட்டுக் கொண்டான் அந்த பொறுக்கி.

சில ஆண்களிடம் இருக்கும் இந்த வக்கிரப் புத்திக்கு காரணம் என்ன? எல்லாரும் சொல்வது போல் ஆண் பெண்ணை இயல்பாக பழகவிடாமல் தடுக்கும் நம் சமூக அமைப்பா அல்லது பெண்ணைப் போகப்பொருளாக காட்டும் மீடியாக்களா அல்லது ரவுடியிசத்தை ஹீரோயிசமாக காட்டும் சினிமாக்களா?! எதுவாக இருந்தாலும் இது மாற வேண்டும்.