மீண்டும் ஒரு பல்பு

நான் வாங்கிய பல பல்புகளில் இதுவும் ஒண்ணு :-(

பள்ளியில் படிக்கும் போது கம்பன் கழகம் பல்பு கொடுத்துச்சுன்னா கல்லூரியில் என் ஆசிரியரே கொடுத்தார் :-(. என்னைப்பார்த்தாலே அவங்களுக்கெல்லம் பல்பு கொடுக்கணும்னு தோணுமோ என்னவோ :-(

கொசுவத்தியை மூஞ்சிக்கு முன்னாடி வச்சு சுத்துங்கோ....

காலேஜில் அப்போ செகண்ட் இயர் படிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்(காலேஜில் படிச்சேன்னு சொல்றதை நீங்க நம்பித்தான் ஆகணும் வேற வழியில்லை). ஒரு நாள் எங்க கணித விரிவுரையாளர் வகுப்பில் ஒரு விஷயம் அறிவிச்சார். இதனால் சகலமானவருக்கும் அறிவிப்பது என்னவென்றால் இந்த செமஸ்டரில் கணித பாடத்தில் சென்டம்(அதாங்க நூற்றுக்கு நூறு...ஜெய்சங்கர் பட தலைப்புன்னு லொள்ளு பண்ணக்கூடாது சொல்லிட்டேன்) வாங்கறவங்களுக்கு சிறப்பான பரிசு வழங்கப்படும் அப்படீன்னார். நமக்கு கணக்குன்னா ரொம்ப இஷ்டம். எப்பவும் தொண்ணூறு மார்க்குக்கு குறைச்சலா வாங்கினதில்லை. இருநூறு மார்க்குக்குக்கு தொண்ணூறான்னு நீங்க கேட்கறதெல்லாம் எனக்கு நல்லாவே கேட்குது. அப்படீல்லாம் சந்தேகப்படக் கூடாது. அழுதுடுவேன் :-(

எக்ஸாம் முடிஞ்சு ரிசல்ட்டும் வந்திடுச்சு. (எக்சாம் எழுதினாத்தான் ரிசல்ட் வரும்னு லூசுத்தனமா தத்துவம்லாம் சொல்லப்படாது). நான் நூற்றுக்கு நூறும் வாங்கிட்டேன்(இதையும் நீங்க நம்பித்தான் ஆகணும்). காலேஜில் நானும் சிவில் டிப்பார்ட்மெண்டில் ஒரு பையனும் சென்டம் வாங்கியிருந்தோம்.

கம்பன் கழகம் சொன்ன மாதிரியே இங்கயும் விழா நடத்திதான் பரிசளிப்போம்னு சொல்லிட்டாங்க. அப்பவே எனக்கு கம்பன் கழகம் கொடுத்த பல்பு மண்டையில பளீர்னு எரிஞ்சுது. சரி காலேஜ் டேயில் தான் கொடுப்பாங்கன்னு இருந்துட்டேன். ஆனால் அதுக்கு முன்னாடியே இந்த ஃபர்ஸ்ட் இயர் பலியாடுகள் சே சே மாணவர்களுக்கான வரவேற்பு நிகழ்ச்சி காலேஜில் ஏற்பாடு பண்ணியிருந்தாங்க. எங்க சேர்மனுக்கு காசு கொடுத்து சேர்ந்த மாணவர்களின் பெற்றோர் முன்னாடி காலேஜின் பிரதாபத்தை (கவனிக்கவும் பிரதாப்பை இல்லை) காண்பிக்க எங்களை பலியாடா பயன்படுத்த முடிவு பண்ணிட்டார் :-(

எங்க விரிவுரையாளரும் வந்து இன்னிக்குத்தான் சேர்மன் உங்களுக்கு பரிசு கொடுக்கப் போறார். எஸ்கேப் ஆகி ஊர் சுத்த போயிடாதீங்கன்னார். சரின்னு நாங்களும் வெயிட் பண்ணினோம். ஆனா ரெண்டுமணிநேரமாகியும் விழா ஆரம்பிக்கப் போறதா தெரியல. என்னோட துணைக்கு ஒருத்தியை மட்டும் விட்டுட்டு மற்றவங்க எல்லாம் எஸ்கேப் ஆயிட்டாங்க. பாவம் எனக்காக அவளும் தேவுடு காத்துக்கிட்டு இருந்தா.

ஒருவழியா விழா ஆரம்பிச்சு காலேஜின் சிறப்புக்களையெல்லாம் அள்ளி விட்டுட்டு இருந்தார் சேர்மன். இந்தப் புளுகு புளுகறாங்களேன்னு மனசுக்குள்ள நொந்துக்கிட்டோம். ஒருவழியா எங்களை அவங்க முன்னாடி அறிமுகம் செய்து வைத்தார். ஏதோ அவரே வந்து பரீட்சை எழுதி அதனால் நாங்க மார்க் வாங்கினோம்ங்கற மாதிரி காலேஜைப் பற்றி பெரிய பில்டப் எல்லாம் கொடுத்தார். (நூறு மார்க் எடுத்தது ரெண்டு பேர்னா ஃபெயிலானது 50பேருக்கும் மேல அவங்களை கூட்டி வந்து இவங்க முன்னாடி நிக்க வைக்கணுனு இருந்துச்சு ஆனா முடியாதே)

அடுத்து பரிசளிப்பு என்னும் பல்பு வழங்கும் நிகழ்ச்சி. நல்லா கிஃப்ட் பேப்பரில் சுத்தி ஒரு பொட்டலம்தான் பரிசு. அதை கையில் வாங்கினப்பவே புரிஞ்சிடுச்சு இது பல்புதான்னு(பின்னே எத்தனை பல்பு வாங்கியிருக்கோம் அந்த அனுபவம் கைகொடுக்காதா என்ன). விட்டா போதும்னு ஹாஸ்டலுக்கு தோழியின் ரூமுக்கு போயிட்டோம். என்ன பரிசுன்னு எல்லாரும் சேர்ந்து பேப்பரை பிரிச்சா பெரிய பல்பு பளிச்சுன்னு எரிஞ்சுது.

கண்ணாடிப் பொட்டிக்குள்ள நடுவுல ஒரு ப்ளாஸ்டிக் பூவும் ரெண்டு பக்கமும் வாத்தும் இருக்குமே அதே அதே அந்த கண்ணாடிப் பொட்டிதான் பரிசு. என்னோட துணைக்கு நின்ன ஃப்ரெண்டுதான் நொந்து போயிட்டா. அடிப்பாவி இதுக்காகவா அந்த ரம்ப பேச்சைக் கேட்டுக்கிட்டு காத்திருந்தோம். அதுக்கப்புறம் என்ன எல்லாருடைய கிண்டலையும் கேலியையும் கேட்டுக்கிட வேண்டியதுதான்.

அதுக்கப்புறம் அவர் எல்லா செமஸ்ட்டர் ஆரம்பிக்கும் போதும் பரிசு தரப்படும்னுதான் சொல்லுவார். ஆனா நாங்க யாரும் அதுக்கப்புறம் நூறு மார்க் வாங்கவே இல்லையே! எத்தனை வாட்டிதான் பல்பு வாங்கறது? எவ்வளவு நாள்தான் வலிக்காத மாதிரியே நடிக்கறது அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்